29.05.11

Η ΣΥΝΗΓΟΡΟΣ ΤΩΝ ΔΙΑΣΗΜΩΝ ΘΑΝΟΥ-ΤΖΕΚΟΥ ΓΡΑΦΕΙ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΚΗ ΠΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΗΚΕ ΩΣ ΤΟ ΑΘΛΗΤΙΚΟ ΣΚΑΝΔΑΛΟ ΤΟΥ ΑΙΩΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

 

Η αλήθεια έμεινε καλά κρυμμένη παρά την καταδίκη!!!

Στους Ολυμπιακούς Αγώνες δεν έπρεπε να τρέξουν, δεν έπρεπε να νικήσουν, δεν έπρεπε να πάρουν χρυσό μετάλλιο μέσα στη χώρα τους

Την 12η Αυγούστου του 2004,  όταν ξεκίνησε η ιστορία με το τροχαίο ατύχημα των δύο ολυμπιονικών μας, του Κωνσταντίνου Κεντέρη και της Κατερίνας Θάνου, όλοι μας ζούσαμε σε μια άλλη Ελλάδα. Σε μια Ελλάδα που διοργάνωνε με περηφάνια ολυμπιακούς αγώνες, που παραληρούσε ακόμη από την κατάκτηση του ευρωπαϊκού κυπέλου στο ποδόσφαιρο, που είχε καλύψει τις ασχήμιες των κτηρίων της πίσω από τεράστιες αφίσες, που είχε καλύψει τα προβλήματά της πίσω από μια εικονική ευημερία, που πίστευε πως ήταν ισχυρή. Σε μια Ελλάδα που είχε ξεχάσει τη ρίζα της και την ένοιαζε, ως να το όφειλε, να αποδείξει στους « ξένους» ότι μπορεί να τα καταφέρει.

Της Μαρίας  Κευγά-Παναγιωτοπούλου*

 

Στον χρόνο εκείνο η απώλεια δύο σίγουρων χρυσών ολυμπιακών μεταλλίων  από τους Έλληνες αθλητές , μέσα στην ίδια την πατρίδα τους, η πρωτοφανής και μοναδική στα αθλητικά χρονικά εικόνα μιας κυρίας να κουνάει επιδεικτικά, ως να ήταν λάφυρα πολέμου, τις δύο διαπιστεύσεις των Ελλήνων αθλητών, και ο παγκόσμιος θόρυβος είχαν συγκλονίσει έναν ολόκληρο λαό. Έναν λαό που αγνοούσε ή έστω, μέσα σε ένα κλίμα γενικής ευφορίας και επίπλαστης ευημερίας, αδιαφορούσε, για δωροδοκίες, δωροληψίες, υπερτιμολογήσεις, οικονομικά και άλλα παιχνίδια που παίζονταν σε βάρος του.

                        Επτά χρόνια αργότερα σε μια Ελλάδα, που έχουν πέσει οι μάσκες και τα φτιασίδια, που αμφισβητείται το πολιτικό σύστημα και οι εκπρόσωποί του, που επικρατεί η αγωνία για την τύχη της χώρας, που η καθημερινότητα των περισσοτέρων έχει γίνει Γολγοθάς, που η  οργή ξεχειλίζει και δεν μπορεί να βρει διέξοδο, σε μια τέτοια άλλη Ελλάδα, έγινε η δίκη των δύο αθλητών για εκείνο το τροχαίο ατύχημα.

            Σε αυτές τις συνθήκες ποιον άραγε αφορούσε αυτή η δίκη; Ποιον εκτός , ίσως, από τους «ξένους», που, σύμφωνα με τις δηλώσεις κάποιου  Έλληνα  παράγοντα, εξέφρασαν  την ενόχλησή τους γιατί η ελληνική δικαιοσύνη καθυστέρησε την έκδοση της αποφάσεως για τους δύο ολυμπιονίκες. Παρενθετικά, ας σημειωθεί ότι καλό θα ήταν να προσδιοριστούν αυτοί οι «ξένοι» ώστε να γνωρίζει και η πατρίδα μας από ποιους θα πρέπει η ανεξάρτητη δικαιοσύνη της να ζητήσει συγγνώμη για την καθυστέρηση της καταδίκης των δύο ολυμπιονικών της.

            Αρκεί η σκιά

            Κι όμως αυτή η δίκη μας αφορούσε. Ήταν ένα βαρόμετρο της ανεξαρτησίας, της αμεροληψίας, του θάρρους, της υποκρισίας, της δύναμης ενός ολόκληρου συστήματος. Το ερώτημα αν οι δύο ολυμπιονίκες είχαν πήλινα πόδια, αν οι δύο άνθρωποι που μας συγκινούσαν, όταν  κόντρα σε κάθε παράδοση, ύψωναν τη σημαία στον υψηλότερο ιστό, κέρδιζαν με μαγικά χαπάκια, εντέχνως δεν αναζητήθηκε και δεν απαντήθηκε ποτέ. Δεν υπήρχε λόγος να αναζητηθεί και να απαντηθεί άλλωστε. Η αποκαθήλωση είναι πιο εύκολη και πιο αποτελεσματική, όταν γίνεται με έντεχνα φτιαγμένους μύθους. Γιατί να διακινδυνέψουμε την αναζήτηση της αλήθειας, όταν αρκεί η σκιά!

            Έτσι το διακύβευμα όχι μόνον της δίκης, αλλά και όλης της διαδικασίας που οδήγησε στη δίκη, η αλήθεια, δεν είδε το φως ποτέ. Δύσκολη, βέβαια, η αλήθεια! Αντίθετα με αυτό που λέγεται, ποτέ δεν λάμπει. Πάντα είναι καλά κρυμμένη, επιμελώς θαμμένη κάτω από μύθους, μικρότητες, συμψηφισμούς και συμφέροντα. Και για να ξεθάψεις την αλήθεια θα πρέπει να έχεις το θάρρος, να το επιθυμείς και να το αντέχεις.

Εκατοντάδες οι απροειδοποίητοι έλεγχοι, ποτέ δεν βρέθηκε το παραμικρό 

Επί δεκαετία, όχι για μία ή δύο εμφανίσεις, όχι για μία ή δύο επιτυχίες, Ο Κεντέρης και η Θάνου, πάλευαν  μέσα στους στίβους και κέρδιζαν μετάλλια. Πάντα στο στόχαστρο οι δύο λευκοί αθλητές για χρήση αναβολικών. Πάντα καθαροί. Εκατοντάδες, επί χρόνια, οι απροειδοποίητοι έλεγχοι, ποτέ δεν βρέθηκε το παραμικρό. Η απλή λογική, αυτή  που παραβλέπουμε, λέει ότι δύο και μόνον πιθανότητες υπάρχουν.

            Ή οι αθλητές μας ήταν καθαροί ή επί τόσα χρόνια κατάφεραν να εξαπατούν ένα ολόκληρο σύστημα. Και πάλι με την επίκληση της απλής λογικής μπορεί να εξαπατηθεί ένα ολόκληρο σύστημα, εγχώριο και διεθνές, και μάλιστα για τόσο διάστημα; Γιατί δεν εξαπατήθηκε στην περίπτωση όλων των άλλων αθλητών, Ελλήνων και ξένων, που μετά τις πρώτες επιτυχίες βρίσκονταν αμέσως θετικοί;

            Μαγικές υπερκόσμιες δυνάμεις διέθεταν οι δύο ολυμπιονίκες και ήταν πάντοτε αρνητικοί στους ελέγχους, που τους έγιναν ανά τον κόσμο; Εκτός κι αν σκεφτούμε ότι όλο το σύστημα επέλεξε να καλύπτει και να προωθεί τους δύο αθλητές της Ελλάδος, σε βάρος αθλητών χωρών κολοσσών του αθλητισμού και κόντρα στα γνωστά σε όλους τεράστια οικονομικά συμφέροντα, που έχουν αγκαλιάσει μέχρι ασφυξίας τον αθλητισμό. Αλλά  και σε αυτή την περίπτωση, αν δεχόμασταν έστω  αυτό το παράλογο, θα έπρεπε η έρευνα να είχε ξεκινήσει από εκεί και εκεί θα έπρεπε να αναζητηθεί το πραγματικό σκάνδαλο.

Οι αλήθειες

            Στη δίκη που έγινε ειπώθηκαν πολλά, άλλο αν κάποια αφτιά δεν άκουγαν. Όποιος την παρακολούθησε άκουσε, από επίσημα χείλη, ότι ενώ βρίσκονταν μέσα στο φυλασσόμενο Ολυμπιακό χωριό και μπορούν να ελεγχθούν οι αθλητές μας, πρώτα τους άφησαν να φύγουν και μετά, μόλις έφυγαν τους έταξαν μια ώρα προθεσμία για να εξετασθούν.

            Άκουσε πως μέσα στην ίδια μας τη χώρα δε τηρήθηκαν στοιχειωδώς οι κανονισμοί αναζητήσεως για ντόπινγκ των δύο Ελλήνων αθλητών, αλλά κανείς δεν τόλμησε να πει κουβέντα. Άκουσε πως  όταν αναζητήθηκαν και δεν βρέθηκαν για έλεγχο ντόπινγκ αθλητές της ομάδας των ΗΠΑ, ο έλεγχος « αναβλήθηκε για την επομένη».

            Άκουσε πως, όταν αναζητήθηκαν και δεν βρέθηκαν οι δύο Έλληνες ολυμπιονίκες, ο έλεγχος έκλεισε, μέσα σε μία ώρα, χωρίς την παραμικρή παράταση παρά το αιτήματα που υπέβαλε ο προπονητής τους. Άκουσε για τις εκκλήσεις των αθλητών μας να υποβληθούν σε έλεγχο ντόπινγκ, έστω και μετά το τυπικό κλείσιμό του, μόνον και μόνον, για να αποδείξουν ότι δεν ήταν ντοπαρισμένοι. Άκουσε ότι οι δύο ολυμπιονίκες μας δέχθηκαν ισχυρές πιέσεις να παραδώσουν τις διαπιστεύσεις τους. Άκουσε ότι αναγκάστηκαν να τις παραδώσουν υπό την « απειλή» ότι θα καταστρεφόταν η διοργάνωση και ότι θα αποχωρούσαν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες οι αποστολές των ΗΠΑ, του Καναδά και της Σουηδίας.

Ο ΣΚΟΠΟΣ

            Όποιος παρακολούθησε αυτή τη δίκη άκουσε και κατάλαβε ότι στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 ο Κεντέρης και η Θάνου δεν έπρεπε να τρέξουν, δεν έπρεπε να νικήσουν, δεν έπρεπε να πάρουν χρυσό μετάλλιο μέσα στη χώρα τους. Δεν μπορούσαν να αποκλειστούν από τους αγώνες με ένα ακόμα αρνητικό έλεγχο, αλλά μπορούσαν  να αποκλειστούν από τους αγώνες με έναν πολύ πιο απλό τρόπο. Αρκούσε μόνο να μη βρεθούν για έλεγχο μέσα σε μία ώρα. Ακούστηκαν τόσα χρόνια δημοσίως ποτέ αυτά; Βγήκε κανένας από τους υπευθύνους και τους « ανεύθυνους» αυτής της ιστορίας να μιλήσει;

            Βεβαίως και όχι! Πρώτοι εμείς να σπεύσουμε να δηλώσουμε γονυπετείς την υπακοή μας .Πρώτοι εμείς να σπεύσουμε να αποδείξουμε πόσο « καλά παιδιά είμαστε». Πρώτοι εμείς να σπεύσουμε να αποκαθηλώσουμε τα είδωλα. Πρώτοι εμείς θα ρίξουμε το ανάθεμα σε αυτούς που μέχρι χθες ονομάζαμε « χρυσά παιδιά». Πρώτοι εμείς  να σπεύσουμε να κατακρίνουμε αυτούς που άλλοτε τσαλαπατιόμασταν για μια θέση δίπλα τους και ωφελούμασταν από τους δικούς τους κόπους. Πρώτοι εμείς να ωφεληθούμε, αυτή τη φορά, από την πτώση τους.

Υποκρισία

            Το 2004, αλλά και στα χρόνια που ακολούθησαν, περίσσεψε ο ραγιαδισμός, η δουλικότητα και η υποκρισία με την οποία αντιμετωπίστηκε το θέμα του Κεντέρη, της Θάνου και του Τζέκου. Κι όταν η υπόθεση έφτασε να δικαστεί δυστυχώς για τους κατηγορούμενους σήκωνε πολύ μεγάλος. Σήκωνε το βάρος μιας συστηματικά καλλιεργημένης και εντεύθεν αναγκαστικά βιωμένης αντίληψης ότι το τροχαίο σκηνοθετήθηκε για να αποφύγουν οι αθλητές μας τον έλεγχο γιατί ήταν ντοπαρισμένοι. Σήκωνε το βάρος ότι μια αθώωση θα έπληττε όλους όσους από το 2004 έως και σήμερα κατασπάραξαν με διάφορους τρόπους τους δύο ολυμπιονίκες.  Σήκωνε το βάρος ότι μια αθώωση θα ενοχλούσε διάφορους εγχώριους και μη παράγοντες.

            Σε αντίθεση δε με την πραγματικότητα της ατιμωρησίας των λεγόμενων δημόσιων προσώπων, οι κατηγορούμενοι στη δίκη αυτή βρέθηκαν στη δύνη μιας υποθέσεως που χαρακτηρίστηκε σκάνδαλο, αλλά ούτε εξουσία ασκούσαν, ούτε με εξουσίες διαπλέκονταν. Αντιθέτως, εξουσίες είχαν απέναντί τους. Και βέβαια, πόσο βολικό, σε μια περίοδο που πρέπει, όσο το δυνατό πιο ανώδυνα, για τα πραγματικά σκάνδαλα, να περάσει το μήνυμα ότι « καταδικάζονται και οι επώνυμοι». Ο Κεντέρης, η Θάνου και ο Τζέκος αποτέλεσαν το ιδανικό άλλοθι μια δικαιοσύνης που στέκεται εντελώς τυφλή απέναντι σε όλους όσους πτώχευσαν αυτή  τη χώρα.

Ελπίδα

Η συγκεκριμένη δίκη ήταν μια αφορμή να βιώσω, σε ένα μικρό κομμάτι, πολλά από τα φαινόμενα που σιγά και ύπουλα οδήγησαν την πατρίδα μας στη σημερινή της κατάσταση. Στην περίοδο που διανύουμε, ειδικά σε αυτήν, θα πρέπει να καταλάβουμε ότι  τίποτα δεν θα πρέπει να το αποδεχόμαστε ανέλεγκτα. Θα πρέπει να καταλάβουμε ότι οφείλουμε, κόντρα σε ραγιαδισμούς, δουλοπρέπειες, καιροσκοπισμούς, υποκρισίες και προδοσίες, σε όλους τους τομείς και σε όλα τα επίπεδα, να παλεύουμε και να διεκδικούμε τη χώρα που ποτέ δε τρόμαξε να χύσει άφθονο το αίμα της για να είναι ελεύθερος ο λαός της, τη χώρα που συνέλαβε την «ύβρη», τη «νέμεση» και το «μέτρο», τη χώρα που από τα σπλάχνα της γεννήθηκε η φιλοσοφία και η δημοκρατία. Τότε θα μπορούμε και θα δικαιούμαστε να ελπίζουμε.

*Η κα Κευγά-Παναγιωτοπούλου είναι δικηγόρος, εκ των συνηγόρων υπεράσπισης στη δίκη Κεντέρη-Θάνου-Τζέκου.